Autorka podejmuje w książce dialog z wybranymi klasykami socjologii, aby udzielić odpowiedzi na fundamentalne pytanie: Jak koncepcje rozumienia–racjonalności–języka łączą się z ideą odkrywania prawdy i jakim podlegają rygorom metodologicznym? Mamy zatem w książce trzy rozdziały zatytułowane: „Obiektywna nauka o subiektywnie umotywowanym świecie przeżywanym”, „O racjonalności jako rygorze postępowania naukowego”, „O językowych granicach obiektywności poznania socjologicznego”. Każdy z tych rozdziałów to prawdziwa uczta intelektualna. Książka jest napisana pięknym językiem polskim, jest zwięzła, a przez to przejrzysta.