Edward Stachura należy do rodziny wybrańców, natchnionych, ale też pokaranych, którzy dokonywali anagnorezy, czyli potrafili rozpoznawać objawienia w powszednich, najbardziej wydawałoby się „prozaicznych” wydarzeniach codzienności. Ten dar (przywilej) otrzymują tylko wybrańcy, ale bywa on również przekleństwem i naraża wybrańca na ogromne cierpienia, niekiedy wpędza w szaleństwo lub przyspiesza jego śmierć. [...] Stachura jest osobowością wyjątkową i pisanie o nim oraz o jego działaniach wiąże się z dużym ryzykiem. Kto pisze o Stachurze, ryzykuje wiele, np. że popadnie w nadmierne mędrkowanie lub sentymentalne pozory spontaniczności stylu. Kto pisze o Stachurze, z ryzykowności przedsięwzięcia nie może sobie nie zdawać sprawy. Anna Małczyńska podjęła wyzwanie i rezultaty jej namysłu okazały się prawdziwie ciekawe.

Z recenzji dra hab. Krzysztofa Rutkowskiego, prof. UW

Monografia Anny Małczyńskiej wprowadza do obrazu współczesnej literatury polskiej nowe, zasadniczo zrewidowane spojrzenie na – zdawałoby się – znaną twórczość. Przedstawia materiał literacki w dużym stopniu niedoceniany lub niedoczytany. Przynosi dodatkową wiedzę na temat twórczości Edwarda Stachury. Intelektualnie niezależny, racjonalnie krytyczny wobec zastanych opinii historyczno-literackich, wybór tematu dokonany przez Annę Małczyńską owocuje cennymi ustaleniami.

Z recenzji prof. dra hab. Andrzeja Zawady