Ani nowa społeczna forma religii, ani nowa forma moralności nie ograniczają się wyłącznie do wyizolowanej jednostki. Sprywatyzowana religia dąży do odnalezienia rozproszonej podstawy społecznej w grupach i instytucjach wtórnych, a sprywatyzowana moralność wciąż jest kwestią praktyki interakcyjnej. "Zawartość" religii uwzględnia tradycyjne poglądy o kościelnej i polityczno-ideologicznej proweniencji, jakkolwiek są one teraz pozbawione instytucjonalnej władzy ortodoksji w starym stylu. Są to wyspy otoczone morzem religii, w której cześć oddaje się niewielu rzeczom poza samodogadzającemu sobie, quasi-autonomicznemu Ja.

(wypowiedź Thomasa Luckmanna z 2003 r.)