Franciszek Mirek w historii socjologii polskiej znany jest jako pionier socjologii parafii, natomiast jego prace z pola teorii socjologicznych znają tylko zainteresowani nią socjologowie. Całej socjologii uprawianej przez F. Mirka nie można przypisać jednolitego charakteru. Natomiast wyróżnić można podejście syntetyczne, diagnostyczne i analityczne. Najbardziej ujawnia się ujęcie analityczne, jako wyraz przynależności do Poznańskiej Szkoły Socjologicznej. Mirek akcentuje „społeczność" życia ludzi przez wzajemne relacje i interakcje, poprzez które jednostki życia społecznego wpływają na siebie. Oddzielając się od socjologii naturalistycznych, podkreśla określenie „społeczny" w opozycji do „antyspołecznego", „aspołecznego" i tym samym zaznacza ujęcie diagnostyczne.