Teoretyczną stronę rozprawy należy uznać za wzorcową i ocenić na bardzo wysokim poziomie. M. Zawiła posłużyła się we własnym projekcie badawczym ankietą wywiadu pogłębionego. Ten sposób kontaktu z respondentami okazał się zasadny, trafny i owocny dla badań, gdyż ułatwił „dotarcie” do wnętrza specyficznych respondentów i zachęcił ich do szczerych wypowiedzi na ten tak trudny i osobiście ich dotykający temat. Wyniki tych badań należy opublikować ze względów poznawczych, ponieważ dają one świeże i ciekawe spojrzenie na postawy ludzi umierających w hospicjach, na zjawisko śmierci, jak i na rolę religii w kształtowaniu właściwych postaw ludzi wobec umierania i śmierci.

Z recenzji prof. dr. hab. Józefa Baniaka

Autorka opiera się na wypracowanym w literaturze tanatologicznej pojęciu „trajektorii" umierania Glasera i Straussa, co oznacza, że w osobach doświadczających śmierci autorka poszukuje zmian postaw i oczekiwań. Ważną w jej metodologii rolę odgrywa wprowadzona przez Ariésa oś śmierć oswojona - śmierć odwrócona, pozwala jej to uchwycić specyfikę podejścia do śmierci, obecnego w kulturze zachodniej. Jak trafnie zauważa, jego podstawą jest izolacja zjawiska śmierci poprzez przekazanie umierających wyspecjalizowanym instytucjom państwowym i usunięcie ich kondycji ze świadomości społecznej. Trzeba przyznać, że autorce udaje się z zarysu biologicznych, antropologicznych i psychologicznych podejść wyodrębnić szerokie pole badawcze.

Z recenzji dr. hab. Andrzeja Szyjewskiego