Łacińska etymologia słowa kultura (łac. colere) odsyła do uprawy i pielęgnowania. Zatem zaproponowany w tytule tomu zwrot „protestancka kultura słowa” oznacza pielęgnowanie tak Słowa pisanego z dużej litery, jak i słowa pisanego z małej litery. Z jednej strony to cześć dla Pisma – Słowa Boga, dającego się odczytać tu w doczesności przez ludzi, a z drugiej, dbałość o kulturowe konsekwencje protestanckiego wymogu piśmienności i oralności jako jednych z ważnych form przekazu religijnych treści. Reformacja oznacza kulturowy zwrot w Europie polegający na odrzuceniu kultury obrazu na rzecz kultury słowa i tekstu. 

W niniejszym tomie autorzy podejmują próbę odpowiedzi na pytanie: czy odblask tej świętości nie pada na sam fenomen pisma, na piśmienność przekazu treści religijnych i kulturowych dokonywanych nie za pomocą obrazu, a właśnie poprzez spisane lub wygłaszane słowa?